نیروگاه‌های حرارتی آمریکا ۲برابر آبشار نیگارا آب مصرف می‌کنند
در سال ۲۰۱۵ بیشتر آبی که در ایالات متحده از آب‌های زیرزمینی و آب‌های سطحی برداشت شده است برای مصارف بخش برق بوده است. آبیاری کشاورزی با فاصله کم در مقام دوم و تامین آب عمومی با فاصله بسیار زیاد در مقام سوم قرار گرفته است.
در همین سال، نیروگاه‌های حرارتی ایالات متحده؛ به بیانی هر آنچه که سوخت می‌سوزاند تا گاز یا بخار برای به حرکت درآوردن توربین تولید کند؛ ۱۳۳ میلیارد گالن در روز آب مصرف کرده است. با توجه به این که هر گالن آمریکایی برای مایعات تقریبا برابر با ۳.۷۸۵۴۱۲ لیتر است، ۱۳۳ میلیارد گالن برابر با بیش از ۵۰۲۷۴۰۰۰۰۰۰۰ لیتر می‌شود.
این آب بیشتر برای خنک سازی استفاده می‌شود، اما در کنار آن برای کاهش انتشارات و دیگر فرآیند‌های یک نیروگاه حرارتی لازم است.
این مقدار آبی که در سال ۲۰۱۵ در نیروگاه‌های حرارتی مصرف شده است بیشتر آب شیرین است، هرچند برخی نیروگاه‌های موجود در کنار سواحل آمریکا از آب نمکی یا لب شور هم در عملیات‌های خود استفاده کرده اند.
بیشتر این آب دوباره به اکوسیستم باز گشت داده می‌شود، اما بخشی از آن هم بخار می‌شود.
آبی که دوباره به اکوسیستم بازمی گردد آلایندگی حرارتی دارند و احتمالا از دمای آبی که برای اکوسیستم‌ها مناسب است گرم‌تر باشد.
بر اساس اعلام اداره اطلاعات انرژی ایالات متحده، EIA، از سال ۲۰۱۴ مقدار آب مصرفی برای تولید هر کیلووات ساعت برق در سراسر ایالات متحده در حال کاهش است.
در سال ۲۰۱۴، بخش برق این کشور ۱۵.۱ گالن (بیش از ۵۷.۰۷۸ لیتر) در هر کیلووات ساعت برق تولیدی، مصرف کرده بود. اما در سال ۲۰۱۷، فقط ۱۳ گالن (بیش از ۴۹.۱۴ لیتر) آب در هر کیلووات ساعت مصرف کرده است. دلیل این امر را می‌توان در توسعه نیروگاه‌های تجدیدپذیر و کاهش قیمت گاز طبیعی دانست.
بهره برداری از نیروگاه‌های بادی و خورشیدی تقریبا هیچ مقدار آبی مصرف نمی‌کند. بنابر این در ۴ سال گذشته این نیروگاه‌ها به همراه توربین‌های سیکل ترکیبی گاز، یعنی ترکیب توربین‌های گازی و بخار؛ آب کمتری نسبت به نیروگاه‌های مرسوم زغال سنگی یا گازی مصرف کرده اند.
نیروگاه‌های زغال سنگی و هسته‌ای به شدت آب مصرف می‌کنند و از سال ۲۰۱۴ در سراسر ایالات متحده در حال از رده خارج شدن هستند. نیروگاه‌های جدید زغال سنگ و هسته‌ای هم چندان بر میزان مصرف آب اضافه نکرده اند.
EIA می‌گوید که نیروگاه‌های حرارتی در شرق آمریکا آب بیشتری نسبت به همان نیروگاه‌ها در غرب آمریکا مصرف می‌کنند. دلیل این امر ساختار‌های اطراف این نیروگاه‌ها هستند.
عموما نیروگاه‌های شرق آمریکا در کنار رودخانه‌ها و دریاچه‌های بزرگ قرار گرفته اند، و بنابریان سیستم خنک کنندگی آن‌ها سیستم یکبار گذر یا Once Trough Cooling است؛ بنابراین مقدار زیادی آب از منابع آبی اطراف برداشت می‌شود.
اما برعکس به علت کمبود آب در نواحی غربی، بسیاری از نیروگاه‌های این ایالت‌ها از سیستم بازچرخانی آب، خنک سازی خشک یا سیستم هیبرید خنک سازی استفاده می‌کنند که به آب کمتری نیاز دارد.
به عنوان نمونه در ایالت‌های مریلند و آریزونا ۸۵ درصد برق مورد نیاز هر دو ایالت از نیروگاه‌های حرارتی تولید می‌شود، در حالی که در سال ۲۰۱۷، بخش برق مریلند ۴۷ گالن در هر کیلووات برق تولیدی آب برداشت کرده بود، در آریزونا برداشت آب به کمتر از نیم گالن در هر کیلووات ساعت می‌رسید.
ایالت‌هایی که در نواحی خشک آمریکا هستند و این روز‌ها به دلیل تغییرات اقلیم خشک‌تر هم شده اند با این ضرب المثل آشنایی دارند که «ویسکی برای نوشیدن است، آب برای جنگیدن»؛ و سرمایه گذاری برای سیستم‌های گران قیمت خنک سازی آب در این ایالت‌ها بسیار ضروری شده است.
البته EIA هنوز هم اعتقاد دارد که میزان آب مصرفی برای تولید برق حرارتی بسیار زیاد است.
در سال ۲۰۱۷ مقدار آبی که برای نیروگاه‌های حرارتی ایالات متحده از منابع آبی گوناگون برداشت شده است بیش از دو برابر مقدا آبی بود که سالانه از آبشار نیاگارا جاری می‌شود.
