می‌گویند شمال مثل یک کارخانه است، رسالت اصلی‌اش تولید زیبایی و شگفتی است، وقتی در این حرف دقیق می‌شویم می‌بینیم چندان هم بی‌ربط نیست. کجا جز شمال می‌تواند جمعی از درختان را این چنین هنرمندانه گرد هم آورد و از کنار هر کدام یک گیاه وحشی برویاند، سپس محصورشان کند به سبزه‌هایی ناب؟

یا مثلاً اینطور ماهرانه بازی با رنگ را بلد باشد و بتواند با ترکیب رنگ‌ها بومی هزار رنگ خلق کند؟ همین تعبیرهاست که شمال را نه تنها جای قشنگی برای تفریح که به مکانی رویایی جهت زندگی بدل می‌سازد و خرید ویلا در شمال را به عنوان آرزویی شیرین در دل می‌نشاند.

بابل، شهر بهار نارنج است!

بابل، از دیگر شهرهایی است که بر گردن مدال افتخار دارد و به عنوان جاذبه‌ای زیبا در شمال، در مرکز توجه بسیاری از مخاطبان جای گرفته است. وقتی نام بهارنارنج به میان می‌آید، ناخودآگاه ذهنمان به سمت شیراز هدایت می‌شود. همیشه گمان می‌کنیم تنها شیراز است که در آستانه آمدن نوروز، کل فضا را به عاریه می‌گیرد و عطر بهارنارنج را با نهایت بخشش در تمام محیط پخش می‌کند.

بابل اما حکایت مشابهی دارد و میزبان مهم دیگری برای بهار نارنج‌های خوشبو و خوش عطر است. همین کافی است تا ایمان بیاوریم حرف‌های زیادی برای گفتن دارد. به این بهانه، شهری که در گزارش پیشرو زیر ذره‌بین خواهد رفت تا با جزئیاتش آشنا شویم، شهر بابل است. دعوت می‌کنیم تا انتها همراهمان باشید.

کلیات شهر بابل، هر آنچه دانستنش لازم است

شهر بابل در نقشه ایران، جایگاهش محفوظ است. جمعیتی که براساس سرشماری سال ۹۵ برای آن به ثبت رسیده، بالغ بر ۲۵۰ هزار نفر می‌باشد، اینطور که مشخص است، پس از ساری، بابل به عنوان پرجمعیت‌ترین شهر مازندران، شناخته می‌شود.

مساحت این شهر هم زیاد است و ۱۵۷۸ کیلومتر مربع، برآورد شده است. بابل هم مشرف به جلگه است و هم کوهستان و کوه را با خود به یدک می‌کشد که از تلفیق این دو، به نظر می‌رسد، جاذبه زیبایی قابل مشاهده است.

به واسطه این که هم  کوه در این شهر حضور دارد و هم جلگه در بابل آرام گرفته است، شاهد دو نوع آب و هوای متفاوت در این شهر مازندرانی هستیم. قسمت‌هایی که در قسمت‌های جلگه‌ای، استوارند، عموماً از هوای معتدل کاسپینی برخوردار می‌باشند و بخش‌هایی که بر ارتفاعات جای خوش کرده‌اند، دارای هوای معتدل کوهستانی می‌باشند.

جغرافیای شهر بابل: شهری همجوار با فیروزکوه

در پاسخ به آن‌ها که می‌پرسند شهر بابل کجاست و مایلند بدانند شهر بابل کجای ایران است، باید اینطور بگوییم:

شهر بابل مازندران، از قسمت‌های شمالی با بابلسر و فریدونکنار همجوار است که هر دو به عنوان شهرهای ساحلی، زیبایی‌های زیادی در چنته دارند. به عبارتی شهر بابل دریا دارد و این همان ارزش افزوده‌ای است که بر عیار این شهر افزوده است. قائم شهر شهری است که در شرق بابل اتراق کرده است همانطور که سیمرغ هم از جمله شهرستان‌های کشیده شده در سمت شرقی این شهر است. آمل همان شهری است که از قسمت غربی با بابل همسایه است و فیروزکوه، بخش‌های جنوبی بابل را اشغال کرده‌اند.

تاریخچه شهر بابل، شهری که به پُرآبی معروف است

می‌گویند قدیم‌ها، بابل را با نام مه میترا می‌شناخته‌اند. وقتی معنای لغوی بابل را جویا می‌شویم، به این نام برخورد می‌کنیم: شهری پُر آب. وقتی پا به شهر بابل می‌گذاریم با خیل جاذبه‌هایی مواجه می‌شویم که هم جنبه تاریخی را پوشش می‌دهند و هم از نظر طبیعی، حرف‌های زیادی برای گفتن دارند.

جاذبه‌های گردشگری شهر بابل/ جاهای دیدنی بابل کدامند؟

اگر موافق باشید بحث طویل جاهای دیدنی بابل را استارت بزنیم و از یک رود شروع کنیم. در بحث پیرامون شهر بابلسر، مدعی شدیم رودی به نام بابلرود، این شهر را به دو نیم تقسیم می‌کند، همین رود، از بابل هم می‌گذرد تا این شهر را نیز سیراب نموده و به آن جلوه‌ای بی‌همتا ببخشد. این رود که از کوه‌های البرز ریشه می‌گیرد، به عنوان یک رود پرآب شناخته می‌شود به طوریکه سرِراهش، بسیاری از شهرها را سیراب کرده و سپس به دریا می‌ریزد.

جنگل لفور در میانه‌های شهر بابل لانه گزیده است

لفور نامی است که برای بسیاری از افراد تکراری است، یعنی حتی اگر این جنگل‌ها را از نزدیک هم رویت نکرده باشیم، اما باز هم تصاویرش را از قاب اینترنت و شبکه‌های اجتماعی رصد نموده‌ایم. یکی از جاهای دیدنی بابل با پوشش‌های گیاهی سبز. پوشش‌های گیاهی که در جنگل لفور رخ نمایی می‌کند در زمره پوشش‌های گیاهی کمیاب ریشه دوانده است که همین اتفاق بر جذابیت‌های ماجرا می‌افزاید.

درختان هیرکانی، جان و جهان جنگل لفور را شکل داده‌اند و درخت انجیر و ازگیل به وفور در این خطه یافت می‌شود. این جنگل مجالی دستمان می‌دهد تا در حالی که در راهی محاصره شده از درختان بلند قدم می‌گذاریم، ریه‌هایمان را از هوای پاک پُر کنیم و سرمست باشیم از این که در پاک‌ترین جای ایران در حال گام برداشتن هستیم. یک آبشار پلکانی در میانه‌های این جنگل، نگاهمان را به سمت خود می‌کشاند که از قرار معلوم هفت آبشار، نام می‌گیرد.

آبشار درازکش بابل، مرواریدی در دل صدف

این نیز از تبار شهر بابل است. درختان زیادی از کنار این آبشار زاده شده‌اند و توأمان با این که صدای آبشار، ما را به سوی خود فرا می‌خواند، سبزی درختان سر به فلک کشیده، چشمانمان را به آنسو، هدایت می‌کند. محیطی جنگلی دور تا دور این آبشار را فراگرفته است که بر درجه کمال آبشار درازکش می‌افزاید. ارتفاعی که برای این آبشار به مرحله ثبت رسیده است ۷ متر می‌باشد.

وقتی آبشار از آن بلندا، فاصله می‌گیرد و به سمت زمین سرازیر می‌شود، به حوضچه‌ای می‌رسد که سخاوتمندانه پذیرای آن است. این حوضچه در عین سادگی، زیبا و جذاب است. آبشار درازکش، بعد از سرازیر شدن نخست به حوضچه‌ای می‌ریزد، سپس به آب رودخانه می‌پیوندد و به مسیر خود ادامه می‌دهد. ارتفاع این آبشار از سطح آب براساس آمار و ارقام به ثبت رسیده از ۳۶۰ متر تجازو می‌کند، از مهم‌ترین ویژگی‌هایی که برای این آبشار به ثبت رسیده، پُرآب بودنش در تمامی فصول سال است.

این آبشار در بیشتر فصول سال پرآب است با این حال بهار، بهترین فصل این آبشار به نظر می‌رسد به طوریکه، آب کیمون در بهار، در اوج قرار دارد، پاییز هم سطح آب کیمون در سطح قابل قبولی قرار می‌گیرد. این آبشار نه تنها کوه و کوهستان در چنته دارد که دارای جلگه و دشت‌هایی است که از نظر زیبایی، بسیار جالب توجه‌اند. چه علاقه‌مند به دشت و جلگه باشید و چه هوادار کوه و کوهستان، آبشار درازکش، نیازتان را مرتفع خواهد ساخت و با حال خوب به خانه بر خواهید گشت.

بهترین مسیری که می‌تواند ما را به آبشار درازکش برساند، از این قرار است:

نخست در حالی که از شهر بابل حرکت کرده‌ایم و به سمت بندپی شرقی در حال رانندگی هستیم، پس از این که مسیری قریب به ۲۵ کیلومتر را طی کردیم، به گلوگاه می‌رسیم، در سمت چپ خیابان، پلی را خواهیم دید که ما را پس از ۶ یا ۷ کیلومتر به منطقه فیروزجاه می‌رساند، اینجا یک روستاست، روستایی که همچون دیگر روستاهایی که در خاک مازندران سر بر افراشته‌اند مملو از درخت و زیبایی است.

در حالی که ۲ کیلومتر از این جاده را طی می‌کنیم، در مقابل مان یک دو راهی سبز خواهد شد، کافی است از میان دو راهی که مقابل مان قد علم کرده اند، جاده سمت راست را انتخاب کنیم، ۵۰ متر در این مسیر به سمت جلو حرکت کنید، سپس تابلویی را خواهید دید که با فلش، شما را به سمت آبشار درازکش، راهنمایی می‌کند. فاصله ما از اینجا تا آبشار تنها ۳۰۰ متر است، آبشاری که در لفافه جنگل پیچیده و آماده پذیرایی از تمام علاقه‌مندان به جنگل و دریاچه است.

آبشار شی الیم، گنجینه ای نهفته در دل صدها درخت

شی الیم هم، آبشار است بنابراین انتظار می‌رود به عنوان نخستین سکانس، پیش رویمان آب باشد و سبزه. از آنجا که مخاطبمان، در شمال، قد علم کرده، محوریت سبزه و آب، تشدید می‌یابد و زیبایی با درجه‌ای بیشتر پیش چشمانمان نقش می‌بندد. آنچه این آبشار را دلچسب کرده است، احاطه شدن توسط انبوهی از درختان است، در واقع این آبشار به دره‌ای سرازیر می‌شود که سبزینگی‌اش را از درختان به عاریت می‌گیرد و این بر کمالش افزوده است.

روستای گاوزن، نزدیک‌ترین آبادی به آبشار شی الیم می‌باشد و اینطور که می‌گویند فاصله آبشار از این آبادی تنها دو کیلومتر است. نظر به این که آبادی‌های شمال، خود دنیایی از زیبایی و شگفتی هستند، می‌توان پس از تماشای آبشار شی الیم، آبادی گاوزن را به عنوان مقصد برگزید و راهی روستایی شد که بی‌تردید آن هم تا خرخره زیر درختان و سبزینگی‌ها رفته است. راه رسیدن به این آبشار بکر، سخت آسان است، کافی است جاده سیرباغ را نشانه بگیریم سپس به سمت روستای گاوزن رانندگی کنیم.

کیمون، از دیگر آبشارهای سبز شده در شهر بابل

کیمون نامش را از یک روستا به عاریه گرفته است. آنچه آبشار کیمون نام می‌گیرد واقع در همین روستای زیبا و باصفاست. مهم‌ترین مزیتی که آن را به روستای کیمون نسبت داده‌اند، هوایی معتدل و ایده‌آل است. در سایه سار همین هواست که زیباترین پوشش‌های گیاهی جوانه می‌زنند و قد می‌کشند و کیمون را به یکی از جاذبه‌های گردشگری بابل تبدیل می‌کنند. آنچه بر بالندگی این روستا افزوده است، حضور یک رودخانه تمام عیار است و آنچه، شکوفایی این رودخانه را به همراه داشته، پیوستن تعدادی آبشار از نقاط مختلف به رودخانه مزبور است.

کیمون که در فاصله ۳۰ کیلومتری از شهر بابل مازندران، جای خوش کرده است، در منطقه بندپی شرقی جای دارد. این چندمین بار است که از این منطقه سخن به میان می‌آوریم، اینطور بگوییم بندپی شرقی از مهم‌ترین قسمت‌های متعلق به شهرستان بابل می‌باشد و جالب‌تر این که، اکثر قریب به اتفاق جاذبه‌های گردشگری شهر بابل را در خود جای داده است.

این آبشار همچون دیگر آبشارهای بابل، در میانه جنگل، سر برافراشته است و چه بهتر از این؟ به موجبات این امر، با یک تیر می‌توان دو نشان زد. هم آبشار را از نزدیک زیارت می‌کنیم و هم به تماشای جنگل‌هایی می‌نشینیم که حضورشان را سال‌هاست در حوالی این آبشار تیک زده‌اند.

موزه بابل، از جاذبه‌های گردشگری شهر بابل

نام دیگرش گنجینه بابل است، هرچه باشد باارزش‌ترین المان‌ها را در چنته دارد. این موزه، فرهنگ و تاریخ را زیر یک چتر می‌آورد و تلاش می‌کند در نهایت سادگی، با رنگ و لعابی جذاب و خطی خوش گذشته و فرهنگ مردمان را برایمان ترسیم کند. تنها موزه‌ای است که در مازندران که ماهیت مردم شناسی دارد و در این مسیر، مسافران و گردشگران را هدایت و راهنمایی می‌کند.

مورد مرمت و بازسازی قرار گرفته و پس از رشد و بالندگی، اکنون به عنوان یک موزه مردم شناسی مهم، در حال ایفای نقش است. از آنجا که این موزه‌های مردم شناسی با هدف شناساندن سبک و سیاق زندگی مردم، به مرحله ایجاد و بلوغ رسیده‌اند، در این موزه نیز، البسه مردم مازندران، ترکمن و گیلان، با بسامد بیشتری به چشم می‌خورد. صنایع دستی از دیگر مواردی است که در موزه بابل، حضورش پررنگ است و در کنار دیگر عوامل، صحنه‌ای زیبا خلق نموده است.

ظروف سفالی در گوشه‌ای دیگر، میخکوبمان می‌کند، نمی‌دانم سفال چه با خود دارد که این چنین به بیشتر ذائقه‌ها خوش می‌آید و به عنوان یک نقطه مشترک، اکثر قریب به اتفاق بازدیدکنندگان از آن یاد می‌کنند. سفال‌هایی که در موزه بابل نگهداری می‌شوند به هزاره اول تا چهارم می‌شوند و این افشاگر این راز است که شهرهای شمالی ایران چه قدمت طولانی و تمدن کهنه‌ای دارند.

روستای رویاهایمان، روستای فیلبند

حتماً می‌پرسید فیلبند بابل کجاست یا چگونه می‌توان به فیلبند شمال رسید؟

فیلبند از آن دست روستاهایی است که می‌شود صدها سطر در خصوص زیبایی‌هایش نوشت، از رنگ آسمانش تا جنس درختانش تا فرمول جاده‌ای که به آن منتهی می‌گردد، می‌تواند مرکز ثقل نوشته‌هایمان باشد. فیلبند از آن دست روستاهایی است که هرچه توصیفش کنی باز هم حس می‌کنی چیز مهمی را از قلم انداخته‌ای، دوست داریم از همه چیزش بگوییم و حال و هوایش را با جزئیات تمام منتقل کنیم، از این که آفتاب چطور طلوع می‌کند و در لحظه غروبش چه ترکیب رنگ‌هایی را از خود به یادگار می‌گذارد؟

این که نسیم خنک پاییزی چگونه می‌وزد و چطور رقص شاخه‌ها را در باد موجب می‌شود؟ یا مثلاً از شیوه پیچیده شدن روستا در مه به وقت سحرگاه؟ اما گاهی حس می‌کنیم در انتقال این همه زیبایی ضعف داریم. برخی فیلبند را بام مازندران می‌دانند، انتخاب چنین نامی برای فیلبند نشان می‌دهد چه منظره بکری پیش رویمان می‌گذارد و اجازه می‌دهد از قابش، شاهد چه تصاویر خاصی باشیم.

روستای فیلبند در شهر بابل مازندران

ارتفاع روستا از سطح دریا به نوعی است که وقتی به بالا می‌رسیم، همجوار ابرها می‌شویم و این رویایی‌ترین حسی است که همیشه آرزویش را داشته‌ایم. رودخانه هراز، بخش غربی فیلبند را تشکیل داده است و فیلبند را به درجه خلوص نزدیک‌تر ساخته است. همانطور که گفتیم، این روستا به واسطه ارتفاع زیادش از دریا، خالق چنین تصاویر نابی است، چنین امتیازی یک حُسن دیگر هم به همراه خواهد داشت که هوای سرد و مطبوع است.

تابستان‌ها، که شرجی امان مسافران به شمال را می‌برد، روستای فیلبند با هوایی مطبوع و خنک، قول می‌دهد بستر سفری رویایی را برایشان فراهم کند و چه چیز بهتر از این؟ ارتفاع و مشاهده تراکم ابرها از فاصله‌ای نزدیک، مهم‌ترین رُکنی است که به موجباتش روستای فیلبند بابل، توانسته یکی از محبوب‌ترین‌ها در میان همگان باشد.

روستای فیلبند بابل، شهر ابرها

روستای دیوا عمران، باز هم یک روستای باصفای بکر

ازدیاد برج‌های بلند و مجتمع‌های سر به فلک کشیده و غرق شدن دنیا در وسایلی که حس مدرنیته بودن را القاء می‌کنند، ما را عجیب برای تماشای خانه‌های قدیمی دلتنگ می‌کنند. گاه دلمان لک می‌زند برای یک روستای قدیمی از آن‌ها که با مسیرهای خاکی غرق شده در تمشک، همجوارند و بوی نم باران از راه دور از آبادی به مشام می‌رسد. روستایی همچون دیوا عمران که به کلبه‌های چوبی، مزین گشته است و زیبایی‌اش را از معماری خانه‌های باصفایش وام می‌گیرد.

این روستا نمونه‌ای کهن است، روستایی است که در گذشته‌های دور ریشه دارد و همین ارج و قربش را تصاعدی بالا می‌برد. تکیه‌ای کهن در دل این روستا جاخوش کرده است که گفته می‌شود از معماری زمان قاجار ریشه گرفته است. اینجا باز هم ردپای قاجاریان به چشم می‌خورد، کم کم باید باور کنیم، قاجاریان تمام تمرکزشان را بر شمال گذاشته بودند. این تکیه مربوط به ۱۲۰ سال پیش است، اینطور شاید کهن بودنش را ملموس‌تر احساس کنیم.

دریاچه سد شیاده، از دیگر دارایی‌های شهر بابل

باز هم پای یک دریاچه در میان است که از قضا به عنوان جاهای دیدنی بابل، مطرح است. اتفاق عجیبی نیست، به هر حال شمال، بهترین امانتدار دریاچه و جاذبه‌های این چنینی است. گاهی زیبایی‌های شمال مثل یک معادله حل نشده ذهنم را درگیر می‌کنند، این همه زیبایی چطور می‌تواند در شمال، همگرا شده باشد؟ دریاچه‌های عدید، جنگل‌هایی که هم نوع ندارند، آبشارهای جسور، رودهای پرقدرت، جاده‌های احیا شده از عطر درختان نم خورده. آیا اینجا بهشت نیست؟

دریاچه سد شیاده، به مثابه دیگر دریاچه‌هایی که در بابل اتراق کرده اند، مکان شایسته‌ای هستند برای ماهیگیری‌های اول صبحی، برای پیاده‌روی‌های ممتدی که سرمستمان می‌کنند، برای قایق سواری با خانواده یا حتی رسیدن به آب و جنگل و یک جای بکر. این دریاچه، به یک جاذبه زیبا آراسته است که بر بالندگی‌اش افزوده است، جاذبه‌ای که سقاتالار شیاده نام می‌گیرد.

اینطور که مشخص است زمان ساخت این بنا نیز به دوره قاجارها بر می‌گردد و به عنوان یک مکان مذهبی از آن به خوبی یاد می‌شود. قاجارها در شمال، ردشان واقعا مشهود است و در هر محلی، یک اثر و نشان از خود به یادگار باقی گذاشته‌اند. مورخان در خصوص سقاتالارها این طور می‌نویسند که اتاق‌های کوچکی بوده‌اند در حوالی حسینیه‌های قدیمی.

آبگرم ازرود، میزبان اصلی زیبایی در شهر بابل

چشمه آبگرم ازرود در نزدیکی شهر بابل مازندران

آنچه اینجا عرض اندام می‌کند، تنها آب و دریاچه نیست، که ترکیبی هنرمندانه است از درخت و دره و آب که روح را با خود همراه می‌سازد و چشم را در لایه‌هایش جا می‌گذارد. ۳۳ کیلومتر از بابل دور شده است که برای جبران این فاصله لازم است، حدود ۳۳ دقیقه رانندگی کنیم، اما در چه فضایی؟ در جاده‌هایی که توسط درختان اشباع شده‌اند، شیشه‌های ماشین را پایین می‌دهیم و سعی می‌کنیم با ولع، هوای بیرون را به اندرون ریه‌هایمان هدایت سازیم. اینجا هم پای یک دره ناب در میان است که سخاوتمندانه حضور درختان را جشن گرفته و مأمنی امن برای قد کشیدن آن‌ها فراهم ساخته است.

درحالیکه سبزی درختان، نگاهمان را به سوی خود می‌کشاند، رنگ آبی دریاچه، عجیب حالمان را دگرگون می‌سازد. آنانی که از فاصله دور و نزدیک به سمت آبگرم ازرود آمده‌اند، نیتشان تنها لذت بردن از سبزی جنگل و آبی دریاچه نبوده، که برخی از آن‌ها آمده‌اند تا سلامتی‌شان را از این آبگرم مطالبه کنند. اینطور که مشخص است، آبگرم ازرود، یک نسخه درمانی تجویز شده برای افراد مبتلا به روماتیسم و دردهای مفصلی است که قادر است مرهم و تسکینی بر دردهایشان باشد.

می‌گویند این آبگرم، ترکیباتی از جنس گوگرد در دل دارد و این مهم‌ترین دلیلی است که به آن قدرت شفابخشی داده است. این جاذبه دیدنی، در روستای آری، حضورش را تیک زده است و این روستا بخشی از زیبایی‌هایش را از آبگرم ازرود قرض می‌گیرد. گردهمایی جنگل و دریاچه و بافت مسکونی این روستا، چنان حیرت برانگیز است که نامش به عنوان یکی از برترین جاذبه‌های گردشگری بابل، توسط مسافران و گردشگران به ثبت رسیده است.

به تصویر زیر دقیق شوید، آن رنگ یکتای فیروزه‌ای که از دور نمایان است، آبگرم ازرود است.

چشمه آبگرم ازرود در بابل مازندران

پل محمدخان در شهر بابل

پلی که ۳۰۰ سال سن دارد

بابل، تجلی‌گاه بنا‌های تاریخی بسیاری است که یکی از آن‌ها، پل محمد حسن خان نام دارد و قدمتی ۳۰۰ ساله برای آن تعریف شده است. اینطور که در کتب تاریخی، درخصوص این پل نوشته شده است، غزنویان مسئول ساختش بوده‌اند و با کمک گرفتن از سنگ و چوب، به ساختش دست یازیده‌اند.

غزنویان نخستین بار این پل را بالا بردند اما زمانی که سلطنت به دست قاجارها افتاد، مرمت و بازسازی آن را استارت زده و جلا و شکوه بیشتری بدان بخشیدند. جالب‌ترین نکته‌ای که در خصوص این پل آورده شده است، استفاده از زرده و سفیده تخم مرغ در ساختش است، به علاوه این که، ساروج هم گویا از موادی است که در ساخت این پل ۳۰۰ ساله مورد استفاده واقع شده است. این پل همانطور که از نامش بر می‌آید، حاصل دسترنج و تلاش‌های فردی به نام محمدحسن خان بوده است که همانطور که گفتیم مربوط به دوران غزنویان می‌باشد.

منطقه بندپی، جایی ناب در چنگ بابل!

منطقه بندپی در شهر بابل

بندپی از آن دست مناطقی است که قیل و قال عجیبی به راه انداخته است. آنچه تحسین همگان را برانگیخته، حضور جنگل و کوهستان زیر چتر این مکان است. اییجا یکی از جاهای دیدنی شمال است. با این که جنگل در تمام شهرهای شمالی به خصوص شهرهای مازنی تکرار شده است اما نمی‌دانم چه حکمتی است که هر شهر، حال و هوای مختص خود را دارد و با جنگل‌های دیگر، تفاوت‌های محرزی داراست.

از این منطقه اگر بخواهیم یک مکان را گلچین کنیم و دستش را بالا ببریم، باید به روستای کامی کلا اشاره کنیم. دریاچه‌ای در دل این روستا، بساط پهن کرده است که به موجبات آن، روستای کامی کلا، محبوبیتی ملی به دست آورده است تا جایی که بیشتر افراد نامش را شنیده‌اند و برای ملاقاتش، کیلومترها راه را رانندگی می‌کنند.

صحبت پایانی

آنچه بابل نام می‌گیرد در همسایگی بابلسر قرار دارد و این دو در کوتاه‌ترین فاصله از هم سکنی گزیده‌اند. زمانیکه راهی بابل می‌شوید تا جاذبه‌های گردشگری بابل را از نزدیک رصد کنید، می‌توانید شهر بابلسر هم نشانه گرفته و سری هم به جاذبه‌هایی بزنید که تاروپود بابلسر را شکل داده‌اند. سفر به مازندران به ویژه بابل که از پرجمعیت‌ترین شهرهای این دیار است، یعنی سیر و سیاحت در جنگلی سبز و در دریایی آبی و چه بالاتر از این؟!

https://fapool.ir/file/52083/?ref=sbargh.ir