قبلا هم از ستاره‌ها وقتی از بالای طوفان و صاعقه آشکار می‌شوند، عکاسی کرده بودم، ولی هرگز تصور نمی‌کردم بتوانم از کهکشان راه شیری از نزدیک یک طوفان در حال وقوع عکس بگیرم. در ۴ جون ۲۰۱۸، درحالی‌که طوفان مرا از سمت شرق مونتانا دنبال می‌کرد، این تصویربرداری شگفت‌انگیز اتفاق افتاد.

به همراه دوستان و همراهان عکاس، در ساعت ۱۱ صبح خانه را ترک و حدود ۳ ساعت، به سمت مقصد برای صرف غذا و انتظار طوفان در منطقه‌ای که احتمال وقوع آن وجود داشت رانندگی کردیم. طوفان‌های اولیه حوالی ۴ تا ۵ بعد از ظهر به وقوع پیوست ولی پدیده قابل ملاحظه‌ای روی رادار قابل مشاهده نبود. برای عکاسی از رعد و برق در طوفان‌های اولیه دست به کار شدیم و از چندین اصابت رعد و برق هم تصویر برداری کردیم ولی عکس‌های جالب توجهی از آب در نیامدند. بالاخره طوفانی قوی در جنوب شروع به گسترش کرد و ما به سمت آن برای قرار گرفتن در موقعیت مناسب به راه افتادیم.

وقتی به طوفان رسیدیم، سطح زیرین آن در ارتفاع بسیار بالایی قرار داشت و امکان تصویربرداری از آسمان بالایی فراهم نبود. هنوز چرخشی دیده نمی‌شد و طوفان در حال ضعیف شدن بود. تعداد کمی عکس از ساختار جالب طوفان گرفتیم و تصمیم بر آن شد که دیگر به دنبال طوفان رفتن ارزشی ندارد و وقت آن رسیده که پس از چندین ساعت رانندگی به خانه برگردیم.

هنگام سوخت‌گیری ماشین متوجه شدیم خطوط تازه‌ای از طوفان به سمت شرق یعنی در مسیر برگشت در حال شکل‌گیری است. به جای توقف برای شام، تصمیم گرفتیم به سمت شمال رفته و موقعیتی مناسب در مقابل طوفان برای تصویربرداری از صاعقه‌‌ها پیدا کنیم. متاسفانه نتوانستیم به موقع به طوفان برسیم و وقتی به محل مناسب رسیدیم، باران شروع به باریدن کرده بود. تقریبا نیمه‌شب بود که تصمیم گرفتیم ۳۰ دقیقه منتظر بمانیم و برای گرفتن تعدادی عکس از صاعقه، به حاشیه پشتی منطقه بارانی برویم.

روی جاده شنی و کثیف زیر باران نشستیم و با شکیبایی منتظر ماندیم. به محض این‌که باران قطع شد، بلند شدیم و سه‌پایه‌ها را برپا کردیم. بعد از حدود ۱۰ دقیقه عکاسی، ستاره‌ها در آسمان صاف در پشت طوفان ظاهر شدند. چند دقیقه‌ای طول کشید تا طوفان به اندازه کافی کنار رفته و آسمان در بالای سرمان صاف شود. بلافاصله پس از صاف شدن آسمان شروع به عکس گرفتن از صاعقه و آسمان شب شدم و هیچ تصوری از از آن‌چه در پشت دوربینم در حال رخ دادن بود نداشتم.

بعد از چندین عکس، مشخص شد بهترین شانس برای گرفتن تصاویر خوب با ایزوی ۲۵۰۰ با نوردهی ۲۵ ثانیه و F/2.8 (لنز مورد استفاده من، تامرون ۳۵-۱۵ میلی‌متری با F/2.8 و دوربینم، نیکون D610 بود) است. در طول آن ۲۵ ثانیه نیاز داشتم که یک برخورد صاعقه اتفاق بیفتد، در غیر این صورت، طوفان اجازه ثبت تصویر مناسب را می‌گرفت. به عکس‌برداری با این تنظیمات تا زمانی که تولید صاعقه قابل دیدن توسط طوفان متوقف شد ادامه دادم. هر چه زمان می‌گذشت، قسمت بیشتری از کهکشان راه شیری در هر عکس قابل دیدن بود.

هیچ وقت در تصورم هم نمی‌گنجید که همچین نتیجه‌ای حاصل شود و بتوانم چنین تصاویری را ثبت کنم. هرگز فکر نمی‌کردم بتوانم از صاعقه و کهکشان راه شیری به طور هم‌زمان تصویربرداری کنم. مانند تمامی عکس‌هایی که از ستارگان و آسمان شب می‌گیرم، عکس‌ها را در لایت روم ادیت کردم و تنها با استفاده از فوتوشاپ، ضوائد جزئی آن‌ها را حذف کردم.