افزایش کارایی پنل های خورشیدی

به گفته Chris Giebink هدف افزایش کارایی پنل های خورشیدی می باشد. روش آنها شامل متمرکز کردن نور در

سل های خورشیدی کوچک با کارایی بالا توسط لنز های پلاستیکی می باشد. افت ناشی از انعکاس باید به حداقل

برسد. به همین دلیل یک پوشش ضد انعکاس مورد نیاز است که در تمام محدوده طیف خورشیدی بخوبی عمل کند

و در برابر شرایط آب و هوایی دارای دوام طولانی مدت باشد. اگر چه تولید یک پوشش که بتواند مانع انعکاس نور در

یک محدوده معین طول موج یا در یک جهت معین شود کار نسبتا ساده ای است اما تولید پوشش ضد انعکاس جهت

تمام محدوده طیف نور خورشید کار دشواری است.

طیف نور خورشید ۵ برابر طیف مرئی است. انعکاس زمانی اتفاق می افتد که نور از یک ماده مثل هوا وارد یک ماده

دیگر (در این مورد پلاستیک) شود. هر چه اختلاف ضریب شکست نور در این دو ماده بیشتر باشد انعکاس بیشتری

اتفاق می افتد. ضریب شکست هوا برابر یک و پلاستیک ۱٫۵ می باشد. کمترین ضریب شکستی که برای یک

پوشش طبیعی وجود دارد مربوط به فلوراید منیزیم و تفلون می باشد که حدود ۱٫۳ است. Giebink و همکارانش در

مقاله ای که برای مجله Nano Letters فرستاده اند یک فرآیند جدید برای پر کردن فضای بین هوا و تفلون (از نظر

ضریب شکست) را شرح داده اند.

آنها از یک مولکول فدا شونده برای ایجاد منافذ نانویی در تفلون تبخیر شده استفاده کرده اند. نکته جالب در مورد

تفلون این است که وقتی این پلیمر در معرض حرارت قرار بگیرد به زنجیر های پلیمری کوچکتر تجزیه می شود. این

زنجیر ها به اندازه کافی کوچک می باشند که می توانند تبخیر شوند و یک جریان بخار ایجاد کنند. وقتی این بخارات

بر روی یک زیرآیند قرار گیرند مجددا پلیمریزه شده و تفلون را تولید می کنند.

وقتی مولکول های فدا شونده به جریان بخارات اضافه شوند تفلون در اطراف این مولکول ها دوباره تشکیل می شود.

حل شدن مولکول های فدا شونده منجر به ایجاد یک فیلم با منافذ نانو می شود. وجود منافذ هوا باعث کاهش

ضریب شکست نور و کاهش انعکاس می شود. این پوشش جدید دارای چسبندگی خوبی به انواع مختلف پلاستیک

ها می باشد اما چسبندگی خوبی به شیشه ندارد.

منبع : iranpolymer