اتصال مغز انسان به کامپیوتر
اتصال مغز انسان به کامپیوتر – سال پیش، برایان جانسون (Bryan Johnson)، مؤسس شرکت پرداخت آنلاین Braintree،
۱۰۰ میلیون دلار پول در پروژه‌ای به نام کرنل (Kernel) سرمایه‌گذاری کرد. کرنل یک شرکت استارت‌آپ است که هدف آن
اتصال مغز انسان به کامپیوتر می‌باشد.
جانسون تنها کسی نیست که سرمایه‌گذاری عظیمی در نوروتکنولوژی کرده است.
افراد زیادی معتقدند که آینده بشر در این فناوری است و این فناوری در آینده چهره زندگی انسان‌ها را به کلی تغییر خواهد داد.
می‌دانیم که افراد فعال در سیلیکون ولی بیشترین حرص را برای ایجاد تغییرات انقلابی در زندگی بشر دارند.
سیلیکون در این راه همه مرزها را درنوردیده است و تنها قله فتح نشده همین مغز انسان است. در صورت
فتح این قله، همه نوآوری‌های بشر تا کنون همانند اسباب‌بازی‌های کودکانه خواهند بود.
اتصال مغز انسان به کامپیوتر
ایلان ماسک، فرد انقلابی حوزه فناوری، پروژه‌ای به نام neural lace را استارت زده است. وی در سال ۲۰۱۶
در کنفرانسی اعلام کرد که این پروژه منجر به همزیستی انسان و کامپیوتر خواهد شد.
مارک زاکربرگ، خالق فیسبوک، در جلسه‌ای پرسش و پاسخ در سال ۲۰۱۵ اعلام کرد که روزی خواهد رسید
که انسان‌ها به صورت کامل تجربیات حسی و احساسی خود را از طریق اینترنت به اشتراک می‌گذارند.
حتماً می‌دانید که فیسبوک در چند سال اخیر تلاش فراوانی برای انتقال احساسات از طریق اینترنت انجام داده است.
جایگزینی دکمه لایک با انواع ایموجی‌های احساسات نمونه‌ای از این تلاش‌هاست. هم اکنون در ساختمان
شماره ۸ فیسبوک، تعدادی عصب‌شناس در حال کار بر روی یک پروژه محرمانه هستند.
توان محاسباتی کامپیوترها به شدت رشد کرده است اما هنوز رابط بین انسان و کامپیوتر ماوس و کیبورد می‌باشد.
حتی دستیارهای صوتی همانند الکسا و سیری هم توان پردازش بالاتر از ۴۰ بیت در هر ثانیه ندارند.
یعنی سرعت انتقال اطلاعات از شما به الکسا نباید بیشتر از این باشد.
همین ارتباط آهسته و شمرده را هم تنها برای جملات کوتاه می‌تواند برقرار کند. این را مقایسه کنید
با سرعت انتقال فیبرهای نوری که به تریلیون بیت بر ثانیه می‌رسد. یا سرعت پردازش پردازنده گوشی
همراه که در حد چندین میلیارد محاسبه در ثانیه است.
به همین دلیل است که ایلان ماسک گفت: «به طرز احمقانه‌ای کند است». چرا چنین است؟
پاسخ ساده است. چون اتصال مغز به کامپیوتر بسیار دشوار است. آقای جانسون چند وقت پیش
اعلام کرد که هدفش را به کاشت حافظه در مغز عوض کرده، تیم مشاوران علمی را تغییر داده و
تصمیم گرفته است که یک فناوری عمومی‌تر برای ضبط و شبیه‌سازی مغز با الکترودها ایجاد کند.
اینها همه نشانگر اینست که ۱۰۰ میلیون دلار سرمایه آقای جانسون هم نتوانسته که یک قدم بشر
را به ارتباط مغزی با کامپیوتر نزدیک کند. خود او در این باره گفت: «فناوری‌های انقلابی چند دهه اخیر
همانند اینترنت، هوافضای و ژنتیک را در نظر بگیرید. در همه این موارد، لحظه و نقطه‌ای بوده است که
در آن افراد آکادمیک و دانشگاهی دانش خود را به صورت موفق به صنعت منتقل کرده‌اند. این لحظه برای
عصب‌شناسان هنوز به وجود نیامده است. باید منتظر زمان مناسب بود.»
اتصال مغز انسان به کامپیوتر
داستان شرکت کرنل
در سال ۲۰۱۳، ایبی شرکت Braintree، یعنی شرکت اصلی آقای جانسون را به قیمت ۸۰۰ میلیون دلار خرید.
آقای جانسون در آن زمان ۳۹ سال داشت. او از کودکی آرزو می‌کرده که به ثروت زیادی دست بیابد و آن را
صرف کاری بزرگ کند. در ۳۹ سالگی این ثروت را به دست آورد. اون به ۲۰۰ فرد خبره مراجعه کرد تا از آنها
بپرسد که ثروتش را چگونه خرج کند. نتیجه آن شد که بر روی عصب‌شناسی هزینه کند.
در ابتدا برنامه کسب و کار مشخصی نداشت و به گفته دانشمندان اطرافش، خیلی رؤیایی فکر می‌کرد.
ایجاد واسطی بین مغز و کامپیوتر بسیار دشوار است. امکان تماس فیزیکی مغز با مدارهای کامپیوتری
نیست زیرا منجر به مرگ مغز می‌شود. هیچ کس هم حاضر نیست برای انجام چنین کاری عمل سر انجام
دهد. حتی اگر اطلاعات مغز را به کامپیوتر منتقل کنید، باز هم رمزگشایی آنها بسیار دشوار است.
پروژه اصلی شرکت کرنل شامل ساخت یک حافظه مصنوعی بود. این پروژه در اصل توسط تئودور برگر،
استاد دانشگاه کالیفرنیای جنوبی، در قالب یک کار دانشگاهی ارائه شده است. وی مدتی هم دانشمند
ارشد تیم کرنل بود. پروژه وی ضبط حافظه موش‌ها و میمون‌ها بر روی یک مدار، یافتن الگوهای این حافظه‌ها
و فرستادن الگوهای جدید به هیپوکاموس بوده است. نمونه آزمایشی این کار بر روی چند بیماران که به هر
دلیل، عمل سر داشته‌اند انجام شده است.
در حال حاضر برگر از تیم جدا شده است زیرا هدف وی بیش از حد بزرگ بود ولی جانسون میخواست
که در آینده نزدیک کارش به نتیجه برسد. به همین دلیل به این نتیجه رسیدند که پروژه برگر شروع خوبی نیست.
واسط مغزی
نوامبر سال پیش، جانسون به سراغ فردی به نام کریستیان ونتز رفت. او مدیری یک استارت آپ کوچک
به نان کندال است. کندال ابزارآلاتی برای ضبط نورون‌های موش‌ها می‌فروشد. شرکت کندال از دل آزمایشگاه
ادوارد بویدن در دانشگاه ام آی تی بیرون آمده است.
جانسون شرکت کندال را خرید و اعلام کرد که هدفش ساخت یک پلتفرم الکتروفیزیولوژی است. یعنی وسیله‌ای
که پالس‌های الکتریکی نورون‌های زیادی را به صورت همزمان اندازه بگیرد و آنها را شبیه‌سازی کند. با چنین
دستگاهی می‌توان به درمان بیماری‌هایی مانند آلزایمر یا افسردگی امیدوار بود.
در دوران ریاست جمهوری اوباما هزینه زیادی برای پروژه‌ای به نام Brain Initiative از طرف دولت پرداخت
شد که استارت‌آپ‌های زیادی با آن به راه افتادند. هدف ساخت راهی برای ضبط فعالیت‌های مغز است.
شرکت دارپا هم اعلام کرده است که ۶۰ میلیون دلار برای ایجاد یک دستگاه که بتواند یک میلیون نورون
را همزمان ضبط و صدهزارتا را شبیه‌سازی کند، پرداخت خواهد کرد. در حال حاضر رکورد ضبط نورون ۲۰۰ است.
با استفاده از چنین سیستم‌هایی می‌توان حلقه‌های بسته بین مغز و کامپیوتر ایجاد کرد. مغز فردی که
افسردگی دارد را به کامپیوتر متصل کرده، فعالیت نورون‌ها را ضبط می‌کنیم و آن نورون‌هایی که فعالیت
نامناسب دارند را با پالس‌های الکتریکی اصلاح می‌کنیم.
باید منتظر بود و دید که آینده این فناوری‌ها چه خواهد بود.
