بیشتر نوجوانان به‌طور مدام توسط خانواده‌های خود دچار استرس می‌شوند؛ اما اینکه آن‌ها احساسات خود را سرکوب کنند یا با رویکردی مثبت با آن برخورد کنند، روی برخی از سنجه‌های جسمی مانند فشار خون و نحوه‌ی واکنش سلول‌های ایمنی در برابر عوامل بیماری‌زایی نظیر باکتری‌ها تاثیرگذار است. پژوهشگران به دنبال بررسی این موضوع بودند که آیا استراتژی‌هایی که نوجوانان برای برخورد با استرس‌های مزمن خانوادگی به‌کار می‌برند، روی فرایندهای متابولیکی و ایمنی بدن آن‌ها تاثیرگذار است یا خیر. این استراتژی‌ها می‌تواند شامل ارزیابی مجدد شناختی (تلاش برای تفکر مثبت درمورد عامل استرس‌زا) و سرکوب یا مهار بروز احساسات در واکنش به یک عامل استرس‌زا باشد. پژوهشگران دریافتند هنگام مقابله با استرس‌های مزمن خانوادگی بزرگ‌تر، نوجوانانی که از ارزیابی مجدد شناختی استفاده می‌کردند، دارای سنجه‌های متابولیکی بهتری نظیر فشار خون پایین‌تر و نسبت دور کمر به دور باسن بهتری بودند. وقتی سلول‌های ایمنی نوجوانانی که بیشتر از رویکرد سرکوب استفاده می‌کردند، در محیط آزمایشگاه در معرض محرک باکتریایی قرار می‌گرفت، حتی در حضور عوامل ضدالتهاب، درگیر التهاب بیشتری می‌شدند. هانا شرییر دانشمند علم زیست‌رفتار می‌گوید:

امیلی جونز می‌گوید نتایجی که اخیرا در ژورنال Psychosomatic Medicine منتشر شده است، به درمانگران و مشاوران کمک خواهد کرد تا با کودکان یا نوجوانانی که تحت شرایط استرس‌زا زندگی می‌کنند، بهتر کار کنند. جونز گفت:

اگرچه پژوهش‌های گذشته استرس‌های مزمن دوران کودکی را با شرایطی نظیر افسردگی، اختلالات خودایمنی و بیماری قلبی‌عروقی مرتبط دانسته‌اند؛ ولی در مورد اینکه چرا برخی افراد در شرایط پر استرس دچار بیماری می‌شوند در حالی‌ که دیگران با این مشکلات رو‌به‌رو نمی‌شوند، چیز زیادی نمی‌دانیم. با وجود اینکه پژوهشگران می‌دانند تنظیم عواطف در این زمینه نقش دارد اما چگونگی آن مشخص نیست.

برای بررسی بهتر اینکه چگونه روش‌های مختلف تنظیم عواطف می‌تواند روی جنبه‌های مختلف سلامت جسمی تاثیرگذار باشند، پژوهشگران ۲۶۱ نوجوان ۱۶-۱۳ ساله را مورد مطالعه قرار دادند. آن‌ها با شرکت‌کنندگان در مورد روابط و استرس‌های مزمن موجود در خانواده‌شان صحبت کردند و فشار خون و نسبت دور کمر به دور باسن را در این افراد اندازه‌گیری کردند. برای اندازه‌گیری عملکرد سیستم ایمنی و مشاهده‌ی نحوه‌ی پاسخ سلول‌های ایمنی، پژوهشگران نمونه‌ی خون شرکت‌کننده را گرفته و (به‌همراه و بدون ماده‌ی ضدالتهابی هیدروکورتیزون) در معرض محرک‌های باکتریایی قرار دادند.

نتایج نشان می‌داد در شرایط استرس مزمن خانوادگی شدید، میزان تولید سایتوکاین‌های پیش‌التهابی توسط سلول‌های ایمنی نوجوانانی که از رویکرد سرکوب استفاده می‌کردند، بیشتر بود. سایتوکاین‌ها ملکول‌هایی هستند که با فرستادن سیگنال به دیگر سلول‌ها آن‌ها را از وجود تهدید باخبر می‌کنند و هشداری برای اقدام سیستم ایمنی هستند. سلول‌های این نوجوانان حتی در حضور هیدروکورتیزون که یک ماده‌ی ضد‌التهابی است که به بدن می‌گوید از میران تولید سایتوکاین‌ها بکاهد، سایتوکاین‌های بیشتری تولید می‌کردند. جونز گفت:

در همین حال پژوهشگران دریافتند نوجوانانی که دارای رویکرد ارزیابی مجدد شناختی در مقابله با استرس خانوادگی بودند، فشار خون پایین‌تر و نسبت دور کمر به دور باسن مناسب‌تری داشتند؛ سنجه‌ای که به‌عنوان شاخصی از سلامتی و خطر بیماری‌های مزمن در نظر گرفته می‌شود. جونز گفت:

پژوهشگران افزودند که زمینه‌های مطالعات آینده می‌تواند شامل بررسی تاثیرات استراتژی‌های تنظیم عواطف روی این سنجه‌های متابولیکی و ایمنی طی زمان باشد. در این میان، بررسی اینکه چگونه محیط خانواده در تنظیم عواطف نقش دارد، چگونه خودِ تنظیم عواطف روی مواجهه با استرس اثرگذار است و اینکه چگونه استرس مزمن خانوادگی و تنظیم عواطف در تعامل با هم می‌توانند موجب افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های مزمن در بلندمدت شوند، دارای اهمیت است.