عرفان حاج‌بابایی: راه برای غر زدن همیشه باز است. همچنان که گروهی می گویند چرا ما باید با ترینیداد و توباگو بازی کنیم؟ آیا حریف بهتری برای تیم ملی ایران با مربیگری کارلوس کی روش که تیم اول آسیاست وجود ندارد؟ ماه پیش هم که ایران به مصاف بولیوی رفت باز هم همین آش بود و همین کاسه. احتمالا برای دیدار هفته آینده مقابل ونزوئلا که قرار است در دوحه قطر برگزار شود هم باز باید شاهد انتقادات نسبت به حریف تیم ملی باشیم.

با این حال اما در چنین شرایطی باید واقع بین بود. قطعا همه اهالی فوتبال دوست دارند که تیم ملی ایران در روزهای فیفا، به مصاف تیم های قدرتمندی از اروپا و آمریکای جنوبی برود. همانطور که سایر رقبای آسیایی ایران مثل ژاپن و کره جنوبی و عربستان چنین می کنند اما واقعیت این است که محدودیت های اقتصادی ایران در عرصه داخلی و محدودیت های سیاسی در عرصه بین المللی و عدم برنامه ریزی منسجم و بلندمدت، فرصت برگزاری بازی های دوستانه با تیم های درجه یک جهان را از ما گرفته و انتخابی کاملا محصور از بین چند تیم را در مقابل ما قرار داده. حال چاره چیست؟ دست روی دست بگذاریم و تماشا کنیم یا تلاش کنیم از همین فرصت اندک به بهترین شکل استفاده کنیم؟ راه حل دوم، راهی است که کارلوس کی روش در پیش گرفته. ترینیدادوتوباگو قطعا از لیستی با حضور برزیل،فرانسه و یا انگلیس برای بازی انتخاب نشده بلکه اگر ما پنج شنبه عصر در تهران با ترینیداد بازی نکنیم، نهایت امر می توانستیم تیمی در اشل بولیوی(که ماه قبل به تهران آمد) و یا یک تیم معمولی آفریقایی را برای سفر به تهران متقاعد کنیم.

در ادامه مروری خواهیم داشت به شرایط و وضعیت حریف ایران در دیدار دوستانه فردا:

سابقه فوتبالی

ترینیداد و توباگو بی تردید تیم شاخصی در عالم فوتبال نیست. آن ها در حال حاضر رتبه ۹۹ فیفا را در اختیار دارند و در تاریخشان هم چندان واقعه مهم فوتبالی به چشم نمی خورد. یکی از تنها افتخارات فوتبال ترینیداد به سال ۱۹۷۳ بر می گردد که آن ها موفق شدند نایب قهرمانی جام کونکاکاف را از آن خود کنند.

مهم ترین دستاورد فوتبالی این کشور اما به سال ۲۰۰۶ بر می گردد.جایی که آن ها موفق شدند با شکست بحرین در پلی آف جام جهانی، به عنوان آخرین نماینده آمریکای مرکزی راهی جام جهانی آلمان شوند. این اولین و آخرین حضور این تیم در جام جهانی تا اینجای کار بوده است.

در آن رقابت ها ترینیداد در بازی اول خود مقابل سوئد ۰-۰ مساوی کرد و توانست تنها امتیاز خود در آن رقابت ها را به دست آورد. اتفاقی که قطعا برای آن ها بسیار ارزشمند بود. در ادامه بازی ها انگلیس و پاراگوئه هر کدام با دو گل توانستند ترینیداد و توباگو را شکست دهند تا این تیم خیلی زود آلمان را ترک کند.

چهره های شاخص

شاید شاخص ترین چهره فوتبالی ترینیداد و توباگو برای ایرانیان،جی لوید ساموئل است. الماس سیاهی که چند سالی را در استقلال سپری کرد و یکی از بهترین خارجی های تاریخ این تیم بود.ساموئلی که با مرگ خود،شاید بیشتر از هموطنانش،استقلالی ها را ناراحت و غمگین کرد.

با این حال اما تیمی که پنجشنبه قرار است به مصاف ایران رود، چهره چندان شاخصی در ترکیب خود ندارد و لیست دنیس لاورنس-سرمربی ترینیداد-شاید فقط دو نکته قابل ذکر داشته باشد.

گلر شماره یک آن ها ماروین فیلیپ با ۳۴ سال سن و ۶۷ بازی ملی باتجربه ترین ملی پوش آن ها محسوب می شود که در تیم سنترال ترینیداد و توباگو حضور دارد. همچنین جووین جونس مدافع  این تیم که بازیکن دارمشتات آلمان است نیز با ۷ گل ملی گلزن ترین بازیکن تیم ترینیداد و توباگو است.

دیدار پس از ۴ سال

چهار سال پیش درست در آستانه جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل تیم ملی فوتبال ایران در خرداد ۹۳ در دیداری دوستانه به مصاف ترینیداد و توباگو رفت و موفق شد با دو گل از سد حریف قرمزپوشش عبور کند. دو گلی که توسط احسان حاج صفی و رضا قوچان نژاد به ثمر رسید.

الان هم درست پس از ۴ سال و این بار در آستانه جام ملت های آسیا، ترینیداد قرار است یک بار دیگر به مصاف شاگردان کارلوس کی روش رود تا ثابت کند که همیشه دوست خوبی برای کمک به آماده سازی تیم ملی در آستانه تورنمنت های بزرگ بوده است.